De hele dag buiten in de zon in de natuur doet mij echt goed. Vanwege de vakantie is deze blog wat later maar ook omdat ik een aantal weken geleden ben gestart met het afbouwen van mijn Citalopram en daar ben ik erg down en futloos van. Ik heb erg veel last van de ontwenningsverschijnselen en lig daarom hele dagen in bed.
Tijdens mijn schoolperiode heb ik verschillende psychologen, haptonomen, systeemtherapeuten, coaches en onderwijsloketten bezocht. Ik denk omdat mijn ouders, en ik ook wel, dachten dat ik een voornamelijk een psychisch probleem had. Maar tijdens mijn schoolperiode was ik ook al extreem vermoeid. Zo erg dat ik soms wel 20 uur sliep (en nog steeds!). Dit zorgde ervoor dat mijn dag en nacht ritme door de war raakte en daarom kon ik vaak ook niet in de ochtend naar school.
Het hielp niet dat mijn leraren uitspraken deden zoals: “ik ben ook wel eens moe”, “ga er gewoon uit” of “neem een koude douche”. Mijn klasgenoten hadden ook geen begrip, ik had veel verzuim maar ging toch over naar het tweede jaar. Dit was voor hen moeilijk te begrijpen en daarom kreeg ik van hen ook allerlei opmerkingen. Ik voelde mij niet meer fijn op school en kreeg paniekaanvallen als ik weer moest gaan. Het verzuim op school liep zo hoog op dat ik op een gegeven moment helemaal niet meer ging. Dat was tijdens de 2e klas van het VMBO.
Mijn eerste therapeut was een haptotherapeut/coach. Ik ging daar heen voor paniekaanvallen/ depressie. Ze was heel lief en ik heb goede gesprekken met haar gehad maar zij dacht dat ik problemen had met de scheiding van mijn ouders en organiseerde een confrontatie met mijn vader. Dit pakte helemaal niet goed uit. Ik merkte dat mijn paniek/depressie niet minder werd dus ik ben met haar gestopt.
De tweede was een kinderhypnosepraktijk. Deze vrouw kon ik ook wel goed mee praten en ik kreeg geluidsopnames mee met rustgevende geluiden en specifieke verhalen. Ik heb na een tijdje gezegd dat het prima met me ging (terwijl dit eigenlijk niet zo was) en dit was ook klaar.
Tussen door had ik gesprekken via school met het Samenwerkingsverband Voortgezet Onderwijs vanwege mijn leerplicht. Zij stelde de BinnensteBuiten Tuin voor. Ik werd op de wachtlijst gezet wat een jaar!! zou duren.
Daarna heb ik een manueel en psychosomatische fysiotherapeut bezocht. Haar behandeling was rustgevend en ze heeft mij een aantal ademhalingsoefeningen meegegeven. Ze stelde ook jumping jacks voor bij een paniekaanval op school. Eh.. Ik zag mijzelf dit niet doen op de parkeerplaats van school. Zij heeft mij uiteindelijk doorverwezen naar het HMC Westeinde voor mijn slaapproblemen/ extreme vermoeidheid. Daar kreeg ik een slaaponderzoek waarbij ik onder de stekkertjes en draadjes zat. De uitslag was ‘geen fysieke afwijkingen’ dus ik werd doorgestuurd naar een slaappsycholoog. Zij heeft mij een aantal tips & tricks meegegeven voor het verbeteren van mijn nachtrust. Hier heb ik best wat aan gehad maar als ik in mijn ‘maandelijkse’ periode zit helpt mij dit helaas totaal niet.
Mijn bezoek aan de systeemtherapeut met mijn familie was eenmalig. Ik voelde mij tijdens de sessie enorm voor het blok gezet en heel oncomfortabel en kon de tweede keer echt niet opbrengen om te gaan. Ik kon mijn paniekaanval niet onderdrukken.
De laatste therapeut was een psycholoog. Zij was wel aardig maar fel tegen medicatie en tegen de pil. Ze heeft mij wel geholpen met weer alleen naar de winkel kunnen gaan en weer de ‘normale’ dagelijkse dingen uit te voeren. Dit durfde ik inmiddels ook niet meer.
Na deze psycholoog werd ik toegelaten tot de BinnesteBuiten Tuin. Zij bieden systeemtherapie, individuele begeleiding en dagbesteding op een veelzijdige locatie met een moestuin. Ik moest daar een aantal dagdelen per week heen voor dagbesteding, ook omdat ik nog leerplichtig was. Ik vond dit echt een prima instelling en ik denk dat ze veel kunnen betekenen voor kinderen met autisme en angsten maar helaas niet voor mij. De dagdelen dat ik mij goed voelde en niet extreem moe was gingen zo goed dat ik echt dacht wat doe ik hier? Naar de kinderboerderij, puzzelen, lezen of kringgesprekken; ik had echt het idee dat ik daar niet thuishoorde. En dat vond de begeleiding ook. We besloten samen te stoppen.
Inmiddels had ik mijn diagnose en begon ik aan het traject met de gynaecoloog en de huisarts. Een SSRI leek de beste oplossing. Ik ben begonnen met Sertraline maar daar werd ik eigenlijk steeds meer down van dus in overleg met de huisarts ben ik daar na 3 maanden mee gestopt. Sinds 4 maanden slik ik nu Citalopram. Ook deze SSRI maakt niet zoveel verschil. Ik heb last van de bijwerkingen (misselijk, hoofdpijn) en het helpt niet bij de extreme vermoeidheid. In overleg met de huisarts ben ik dit dus weer aan het afbouwen. Het is heel lastig om de juiste aanpak te vinden merk ik. Bij mij zorgt PMDD voor maandelijkse extreme vermoeidheid en dit blijkt lastig aan te pakken. Ik heb nu weer een afspraak bij de gynaecoloog gemaakt om te kijken of hij nog ideeën heeft, ik hou jullie op de hoogte!
Groetjes,
Isis
Comments